Za najbardziej popularne uznaje się cztery paradygmaty programowania – proceduralne, funkcyjne, obiektowe i logiczne. W ostatnim czasie dużo mówi się o programowaniu funkcyjnym. Dowiedz się, na czym polega to podejście i jakie korzyści za sobą niesie.
Programowanie funkcyjne – co to jest?
To konstruowanie programów w taki sposób, aby programista koncentrował się na budowaniu funkcji, które przetwarzają dane wyjściowe i zwracają wynik. Często stosuje się je w przypadku projektów, w których konieczne są operacje na dużych zbiorach danych, a także w takich, gdzie ważną rolę odgrywa unikanie efektów ubocznych.
Programy konstruuje się tak że:
- program dzieli się na części poprzez wprowadzanie nazwy dla funkcji;
- jedyną akcją jest wywołanie funkcji;
- jedyną regułą kompozycji jest składanie funkcji.
W językach funkcyjnych każdy program jest wyrażeniem, a wyrażenie wyznacza wartość. Natomiast funkcje to zwykłe obiekty. Mogą one być przekazywane jako parametry, stanowić część struktur danych albo być otrzymywane jako wyniki.
Źródło: https://www.xenonstack.com/insights/functional-programming
W tym przypadku nie opisuje się szczegółowo rozwiązania problemu, tylko skupia na jednoznacznym opisie. Oto najważniejsze języki funkcyjne:
Źródło: https://ii.uni.wroc.pl/~zs/Dydaktyka/ProgFun/w1.pdf
Czym różnią się programowanie funkcyjne i obiektowe?
Pomiędzy tymi popularnymi rodzajami programowania istnieją podobieństwa i różnice. Oto kilka istotnych różnic między nimi:
- W funkcyjnym operuje się na funkcjach wyższego rzędu. W obiektowym istnieją natomiast hierarchia i dziedziczenie klas.
- W funkcyjnym dane są niemodyfikowane, a w obiektowym – zazwyczaj modyfikowalne.
- W obiektowym tworzy się klasy i obiekty, a w funkcyjnym – funkcje.
- Obiektowe ma zastosowanie w projektach złożonych, a funkcyjne w takich, gdzie istotne jest przetwarzanie dużej ilości danych.
Są to dwa główne podejścia do tworzenia oprogramowania. Oba mają zastosowanie w przypadku różnego typu projektów i preferencji programisty.
Zastosowanie programowania funkcyjnego sprawdza się w wielu przypadkach i ma sporo zalet. Praca nad prostymi funkcjami, które wykonują poszczególne operacje, umożliwia łatwe testowanie kodu. Można też łatwo komponować bloki programu z poszczególnych funkcji i wielokrotnie je wykorzystać. Natomiast takie podejście nie jest pozbawione wad. Do tych należy zaliczyć strome krzywe uczenia, a także problemy z wydajnością przy dużych obliczeniach. Programowanie funkcyjne może być również złym rozwiązaniem w przypadku chęci rozwiązania niektórych problemów biznesowych.
Programowanie funkcyjne a języki programowania
Z tego podejścia możesz korzystać w przypadku różnych języków. Zazwyczaj popularne języki dają pod tym względem dużą swobodę, a wybór należy do Ciebie. Możesz zdecydować się zarówno na podejście funkcyjne, jak i obiektowe czy inne. Niektóre niszowe języki wymuszają nawet zastosowanie programowania funkcyjnego, ale w przypadku najpopularniejszych masz wybór.
Kiedy postawić na programowanie funkcyjne?
Takie podejście ma zastosowanie w przypadku prawie każdego programu, ale to nie oznacza, że za każdym razem to będzie trafiony wybór. Natomiast zdecydowanie widać wzrost zainteresowania podejściem funkcyjnym. Bardzo często ma ono zastosowanie w JavaScript. Opiera się na nim m.in. jeden z bardzo popularnych frameworków – React. Programowanie funkcyjne doskonale się sprawdza w przypadku takich języków jak Haskell, Clojure, Python czy nawet C++.
Dzięki programowaniu funkcyjnemu możesz pisać kod, który jest łatwiejszy do zrozumienia, testowania i debugowania. Postawienie na czytelny kod ułatwia pracę ekspertom, którzy będą rozwijać aplikacje w przyszłości. Kod pisany w sposób funkcyjny ma być zrozumiały, a nie wymagać szczegółowej analizy, aby dowiedzieć się, co się będzie działo z programem krok po kroku. Ułatwia to znalezienie ewentualnych błędów.
