Czym jest protokół IMAP i do czego służy?
Na skróty
Za obsługę poczty elektronicznej odpowiada kilka protokołów — IMAP to jeden z nich. Dowiedz się, jaką rolę odgrywa na drodze między nadawcą a odbiorcą wiadomości i czym różni się od innych rozwiązań.
Protokół IMAP — co to?
IMAP — Internet Message Access Protocol — to wykorzystywany przez większość popularnych klientów pocztowych protokół e-mail, który odpowiada za odbieranie wiadomości mailowych. Jest to najnowocześniejsze i, w większości przypadków, optymalne rozwiązanie do obsługi poczty — z dwóch powodów:
- po pierwsze, pozwala na synchronizację folderów pocztowych na wielu urządzeniach — niezależnie, skąd wchodzimy na skrzynkę, mamy dostęp do tych samych wiadomości;
- po drugie, ogranicza ilość zużywanego na pobieranie wiadomości transferu.
Wyjaśnijmy, jak to wygląda w praktyce.
Jak działa protokół IMAP?
W skrócie — każda wiadomość e-mail, której jesteśmy adresatem, przechowywana jest w „wirtualnej skrzynce pocztowej” – czyli na zewnętrznym serwerze odbiorczym. Programy pocztowe — takie jak Outlook, Thunderbird czy webowy Gmail — umożliwiają dostęp do tego serwera. Natomiast protokół IMAP (tak samo jak jego starszy poprzednik, POP3) definiuje sposób komunikacji między klientem pocztowym a serwerem.
Gdy skonfigurujemy program pocztowy tak, aby łączył się z serwerem wg protokołu IMAP — nie będzie on pobierał wiadomości mailowych od razu na nasze urządzenie; odczyta jedynie ich nagłówki (dane nadawcy, temat maila). Treść maila pobierze dopiero wtedy, gdy klikniemy daną wiadomość — bo uznamy, że jest warta naszej uwagi. Jeżeli do maila dołączone zostały załączniki — te również zostaną pobrane z serwera wyłącznie na nasze żądanie.
Właśnie w ten sposób IMAP pozwala ograniczyć wymianę danych między serwerem odbiorczym a naszym urządzeniem do tych informacji, do których faktycznie chcemy mieć dostęp (pomijając, chociażby, spam, o którym za moment).
Drugą ważną cechą protokołu IMAP jest to, że nie usuwa on wiadomości pobieranych z serwera odbiorczego. A to oznacza, że bez problemu będziemy mogli do nich zajrzeć z innego urządzenia; pobiorą je także pozostali adresaci wiadomości (bez IMAP nie byłyby możliwe funkcje DW i UDW).
A to nie wszystko. Protokół IMAP obsługuje także wszystkie operacje na serwerze odbiorczym:
- dzięki systemowi tzw. flag pozwala zmieniać status wiadomości — oznaczać je jako odczytane/nieodczytane, skasowane, itp.
- umożliwia również grupowanie wiadomości według tagów — lub w stworzonych na serwerze folderach (np. na wiadomości ofertowe, powiadomienia czy, oczywiście, spam);
- wreszcie, pozwala na swobodne… przeszukiwanie skrzynki pocztowej z poziomu programu pocztowego — bez konieczności pobierania treści wyszukiwanych maili.
IMAP a inne protokoły mailowe
Chyba nikt nie potrafi dziś wyobrazić sobie swojego maila bez tych funkcji — a przecież nie zawsze tak było. Przed IMAP (którego pierwsze iteracje pojawiły się pod koniec lat 80.) podstawowym protokołem obsługującym raczkujące jeszcze wtedy skrzynki mailowe był POP (Post Office Protocol).
Jest on o wiele prostszy — obsługuje tylko jednokierunkową wymianę informacji między serwerem odbiorczym a programem pocztowym, domyślnie umożliwiając wyłącznie pobieranie wiadomości z serwera. Obce są mu flagi, foldery, tagi, a co najważniejsze — przy pobraniu wiadomości usuwa ją z serwera (choć w nowszych wersjach nie jest to regułą). Wiele programów pocztowych wciąż jednak obsługuje ten protokół (obok IMAP) w jego najbardziej rozwiniętej wersji, POP3.
Więcej o różnicach między tymi dwoma rozwiązaniami piszemy na naszym blogu — link znajdziecie tutaj: POP3 czy IMAP. Zachęcamy do lektury nie tylko tego artykułu, ale także tych poświęconych tematyce SEO!
Natomiast ostatnim z „wielkiej trójki” protokołów pocztowych jest SMTP (Simple Mail Transfer Protocol). Spełnia on jednak zupełnie inne zadanie niż IMAP i POP3 – obsługuje wiadomości wychodzące ze skrzynki nadawczej i przesyła na serwer odbiorczy.
A zatem każda wiadomość mailowa na swojej drodze jest najpierw obsługiwana przez SMTP, a dopiero potem przez IMAP, rzadziej — POP3.
